Het einde…. Het komt er opeens zeer snel aan. Deze week eindigde mijn 3 maanden durende stage in de plantage van Better Globe Forestry te Kiambere en de 12e oktober word ik noodgedwongen het land uitgezet aangezien mijn visum verloopt. Gelukkig wil Zanzibar (Tanzania) mij asiel verlenen tot een vliegtuig mij terug naar Belgie kan repatriëren, wat ongeveer rond de 26ste oktober zal zijn.
Ik ben geen man van de verscheurende afscheidstaferelen, maar ik kijk eerder met een goed gevoel terug op de voorbije maanden terwijl ik mijn goede vrienden hier de hand schud en hen uitgebreid bedank voor de zotte, mooie, prachtige, leuke en soms ongelofelijke momenten die ik met hen mocht memaken. Mijn laatste week was er eentje om in te kaderen, ik heb me echt nog eens extra goed geamuseerd terwijl ik mijn plantjes voor een laatste keer beoordeelde en prepareerde zodat ze na mijn vertrek in optimale condities kunnen overleven. Ik had ook de opdracht gekregen om enkele mensen van de Nursery op te leiden in de kunst van het titreren. Jawel, na Zjef de zwem- en computerleraar, is er nu ook Zjef de Chemie-leraar. Ik had alleszins een zeer gemotiveerde en goedlachse klas van 5 personen, die zonder problemen de theorie achter de zuurtegraad van water, het gebruik van de pH-meter en de titratiemethode en –interpretatie onder de knie kregen. Het doel van dit scheikundepracticum is om het water uit het meer dat ongeveer een pH van 7,5 heeft, aan te zuren tot rond de 5,8 – 6 vooraleer het toegediend wordt aan de de jonge boompjes in de nursery; rond deze pH zou wortelvorming en de groei beter gestimuleerd moeten worden. Aangezien de samenstelling van het meer hier een gans jaar door varieert, moet dit experiment herhaald kunnen worden zonder dat er een student Master in de Toegepaste Bio-Ingenieurswetenschappen in de buurt is.
Gisteren nog had het water van het meer twee verschillende kleuren aangezien het stroomopwaarts al goed geregend had waardoor enkele tonnen rode grond in de Tana-rivier, en dus ook het meer, terechtkwamen. In Kiambere zelf heeft het nog niet geregend, en aangezien ik hier zeer spoedig (zondag 9 oktober) vertrek, zal ik hoogstwaarschijnlijk het begin van het regenseizoen niet meer meemaken.
Gisteren nog had het water van het meer twee verschillende kleuren aangezien het stroomopwaarts al goed geregend had waardoor enkele tonnen rode grond in de Tana-rivier, en dus ook het meer, terechtkwamen. In Kiambere zelf heeft het nog niet geregend, en aangezien ik hier zeer spoedig (zondag 9 oktober) vertrek, zal ik hoogstwaarschijnlijk het begin van het regenseizoen niet meer meemaken.
De laatste weken wordt er constant over de aankomende regens gesproken; iedereen is al begonnen met het uitzaaien van de gewassen in de nu nog zeer droge grond, terwijl er overal tekenen zijn die het aanstormende regenseizoen verkondigen. Deze week, op de terugweg over het meer, kon ik drie stof-tornado’s zien vanop de boot (ik schat dat ze ongeveer een 50tal meter hoog zijn) waarop mijn chauffeur Matuku zei; look look, rains are coming, next week, next week. Maarja, next week ben ik in Nairobi, en ik Nairobi regent het het ganse jaar door, saaaii!
Na mijn officiële debriefing in het hoofdkantoor van Better Globe Forestry op maandag, kan mijn vakantie officieel beginnen (alhoewel ik het hier nooit echt als werk heb aangevoeld). Maar toch,...geen computer, geen plantjes om te verzorgen en geen thesis om aan te denken... Enkel zon, zee, strand, Swahili en een bezoek aan mijn goede vriend en kersverse vader van Malik, Nick Stuyck!
Dit was mijn laatste correspondentie vanuit Oost-Afrika, ik zie jullie hopelijk allen terug binnen een kleine 3 weken!
Zjaffar Utalia, OUT!
Ow ja, mijn onderzoek... een van de bewortelingsbehandelingen voor de jonge in vitro-scheutjes toont veelbelovende resultaten! Great Succes!
