Africa, love it or leave it

“Als ik toch eens moet crashen, dan doe ik het toch gewoon in Kenia, alwaar mijn goede vriend Zjef geen enkele computerwinkel  zal vinden om mij te laten herstellen zonder de garantie te verliezen”. De humor van een Toshiba-laptop, het is eens iets anders.

Ik was van plan redelijk vlug eens mijn blog up te daten, maar door onvoorziene omstandigheden werd dit  verhinderd. Nu, begin deze week reisde ik naar Nairobi af om mijn laptop te laten bekijken door de ict-manager van BGF, echter al snel werd duidelijk dat het probleem niet ging opgelost worden zonder de laptop van binnen te bekijken, de harde schijf kon namelijk op geen enkele manier bereikt worden. Aangezien er in Kenia, en eigenlijk in bijna gans Afrika, geen verdeler is van Toshiba-laptops die de herstellingen kan uitvoeren onder de garantievoorwaarden, is de enige oplossing om de laptop op te sturen naar Belgie...maar dat kost dan weer tegen de 100€. Gelukkig voor mij vinden de mensen van BGF mijn werk  belangrijk genoeg, waardoor ze beslisten om een vervanglaptopje te kopen voor mij dat ze dan later zelf nog kunnen gebruiken als back up. En zo kan ik weer rustig verderdoen he.

Heb ik enkele blogberichten geleden trouwens gezegd dat Nairobi tof is? Dat neem ik volledig terug! Nairobi suckt, heel hard. Het verschil met de rurale streek rond de plantage is gigantisch (Eigenlijk is Kenia 1 grote rurale streek als je de grootsteden niet meerekent). In Nairobi is het 1 grote verkeerschaos, is het veel te druk en loopt iedereen gefrustreerd rond (zeker in het centrum). Dit naast het feit dat je na het ondergaan van de zon niet over straat moet lopen terwijl je ook overdag steeds op je hoede moet zijn. Geef mij dan maar de openheid van de kleinere dorpjes waar het snachts pikdonker is omdat er geen elektriciteit is, waar er een veel hechtere relatie is tussen te mensen, waar je om de 500m een kudde geiten en/of koeien tegenkont  en waar je een lange tijd langs straat kan lopen zonder enige vorm van transport tegen te komen, en straat...jaah, over het algemeen zijn het hier redelijk avontuurlijke en heuvelachtige verharde zandwegen waar het niet zo slim is om met een gewone auto over te tjezen. En als je toch een gewone auto hebt en probeert op de gewone wegen te rijden, dat moet je nog rekening houden met de enorme hoeveelheid putten in de weg die je soms niet kan ontwijken aangezien ze de volledige breedte van de baan innemen. Enkel in Nairobi zijn de straten goed eigenlijk, maar als je er net buiten gaat, zijn ze bezig met zoveel werken dat je op 20km zeker 4 keer naast de baan wordt omgeleid (en dat is dan wel letterlijk off-road).

Maandagmorgen voerde John Njeru (de manager van de plantage) mij naar Kivaa, een stad (maar eigenlijk niet) op 40km van Kiambere waar veel matatu’s (kleine bussen) passeren richting Nairobi.

• ·         Vervoermiddel: motorcycle
• ·         Opzittenden: drie.

De brommers zijn hier denk ik de beste manier om je te verplaatsen op deze wegen, ze zijn trager op de grote wegen, maar veel flexibeler en sneller op de de off-roadstukken, en ze kunnen ook over de panya-roads (vertaal ratten-weggetjes, ofwel paden gemaakt door voetgangers en vee en die over het algemeen ferme shortcuts zijn). Tevens kunnen er meestal 4 mensen tegelijk op de motorcycle zitten, gevaarlijk? Dat hangt af van de skills van de chauffeur, en Njeru is een zeer goede putten-ontwijker, dus ik zat wel safe.

In Kivaa werd ik op een matatu gezet richting Nairobi, of dat werd mij toch wijsgemaakt. Een matatu heeft 1 chauffeur en 1 ronselaar/geldontvanger/mensen-in-bus-duwer en ze doen er alles aan om hun matatu vol te krijgen vooraleer ze vertrekken, de benzine hier is hier dan ook maar iets goedkoper dan in Belgie, dat betekend dat het hier stukken van mensen kost. Vooraleer ik in Nairobi aankwam heb ik dus eerst 2 keer mogen veranderen van matatu, maar geen problemen, 4uur later kwam ik aan.

• ·         Vervoermiddel: matatu
• ·         Grootte: een hippie-volkswagenbusje kan je er wel mee vergelijken
• ·         Inzittenden: 16 tot 20

Je kan klagen over de veiligheid, over het feit dat je geen plaats hebt om te bewegen, over de putten in de weg die het busje door elkaar schudden alsof het tegen een olifant rijdt, over het constant in en uitstappen omdat er iemand achter je eruit moet, over het feit dat het er soms heeeel erg warm kan worden of....je kan je er niks van aantrekken en genieten van het landschap, de meestal toch gezellige sfeer, de zeveraars, de rollercoaster-ervaring en het avontuurlijke kantje van de rit. Afrika is nu eenmaal Afrika, dus ofwel hou je van de manier van doen en leven, ofwel blijf je hier beter weg ;-) Er wel nog een derde optie, en die is dat je je rol van Mzungu (blanke) volledig waarmaak; je geld door ramen en deuren smijten waardoor je kan leven als een koning (of als toerist, het verschil is klein).

Ikzelf probeer hier een normaal leven te leiden, voor zover mijn huidskleur dat toelaat natuurlijk. De mensen van Kiambere (verblijfsplaats) en Katithini (plantage) beginnen mij al te kennen en ze kijken al niet meer vreemd als ik alleen over straat loop (alhoewel ik vrees dat de kinderen het nooit gewend zullen worden). Alleen op donderdag, wanneer het marktdag is in Kiambere en er gigantisch veel andere mensen zijn wordt ik constant aangeklampt door matatu-ronselaars, mensen die me willen helpen om men gerief te dragen of mensen die gewoon geld komen vragen. Dat is als ik alleen loop, gelukkig ken ik hier al redelijk wat mensen waardoor dat uiteindelijk niet zoveel gebeurd.

Vorige week zaterdag was er trouwens een volleybaltoernooi in Kiambere, en ik had al beloofd aan de de mannen van Kathitini dat ik zou komen suporteren als hun nr 1 fan. Ze vertelden wel dat ze veel beter waren in voetbal dan in volleybal (de twee populaire sporten in de streek). En ze hadden het niet verkeerd, ze werden eigenlijk volledig naar huis gespeeld door de andere ploegen die soms echt wel heel goede spelers hadden. Het niveau was over het algemeen wel zeer hoog, en dat zou je nu niet direct verwachten op veld die niet echt accuraat afgelijnt is, vol ligt met stenen en de nooit echt goed geniveleerd werd.” Kiambere stima” (vertaal Kiambere power) had wel een goed team, dus mijn tweede favortiete ploeg had ik wel goed gekozen. Tegen het einde van de dag had Stima zich geplaats voor de halve finale op 27 augustus, ow yeah, ik zal al een spandoek klaarmaken...humhum. Tijdens de pauze werd ik door de mannen van Kathitini gedwongen tot een oefenpartijtje volleybal, en tot mijn verbazing kon ik het nog steeds redelijk goed (de laatste keer was ergens in een LO-les zo’n zestal jaar geleden). Achteraf vertelden sommigen mij dat ik de sterspeler van Katithini moest worden, maar aangezien dat team echt wel niet zo goed was, heb ik toch nog twijfels over mijn niveau. Ik heb natuurlijk wel het voordeel dat ik bij de grootste mensen van de streek hoor. Heb ik a verteld dat de mannen hier veel magerder en kleiner zijn dan in Europa, iets zegt me dat dat komt door het aanbod aan voedsel die hier niet altijd constant is. De oudere vrouwen en de rijkeren hebben daar duidelijk minder last van, van de rijken kan ik wel al raden hoe dat komt, maar voor oudere vrouwen weet ik het niet goed, de voorkeur van de mannen voor dikkere vrouwen, kindjes krijgen,... iemand ideeen?

Diezelfde morgen heb ik trouwens een rondleiding gekregen in de elektriciteitscentrale van het stuwmeer door Elkana, een student burg. Ing. Mechanica die daar zijn stage loopt in in hetzelfde KengGen-kamp als ik verblijft. Zeer impressionante constructie dadde, en ze vertrouwden mij daar aleszins want ik heb echt alles mogen zien, van de schema’s op de computer tot de turbines en de draaiende assen die ze verbinden met de generator (jaja, je kan ze echt zien draaien). En dat allemaal in een complex die uitgegraven is onder de grond, het ziet er een beetje uit als een uitvalsbasis van een slechterik uit een oude film die de wereld wil veroveren, ik dacht aan Dr. Evil en zijn vulkaan-eiland, geen oude film, maar je snapt het wel. De bureaus en de transformatoren zijn weliswaar 100m hoger op de begane grond. Waterkrachtcentrales zijn de maks, de geintresseerden wil ik altijd wel eens een gedetailleerdere uitleg geven. 

Ik kom nu net terug van het voetbaltoernooi met ongeveer dezelfde ploegen als het volleybaltoernooi.  Katithini heeft het deze keer wel goed gedaan, 2-0 gewonnen, morgenochtend de volgende match. Ook Stima heeft zijn match gewonnen. Voor zover de voetbaluitslagen vanuit Kiambere, Kenia. Morgen kennen we de winnaars uit poele A van het Kiambere-football-tournament. Stima en Katithini gaan door naar de volgende ronde, ik voel het!

Hoe is het trouwens in Belgie? Al een regering (ehehehe)?